Wednesday, March 28, 2018

घायाळ वेचलेल्या फुलांनी

झेलले भाले आणिक तीरही किती सरसावूनी
घायाळ परि आज झालो तू वेचलेल्या फुलांनी

ते माळलेले फूल मज नाही पाहवले
उभे ठाकने प्रितसमरी नाही साहवले
जाणिले व्यर्थ सायास माझे तुला स्वप्नी पाहूनी

गहजब तुज नसावे ठाऊक इशाऱ्याचे
घाव देती काळजात दुखऱ्या चिऱ्याचे
जातील सोडून जगा मजसम वेडे वेड लागुनी

तू कशी आळवली विरहगाणी सुरांत
मी फक्त कोंडल्या साऱ्या चाली उरांत
साजरी व्हावी रात साजिरी कुठल्या तराण्यांनी?

- संदीप चांदणे (२८/३/२०१८)

आनंदोत्सव

निळापांढरा उडवीत पदर राधा होऊन धरती नाचे हिरवाईचा हर्षवायू बळीराजाच्या उरात साचे शिवारात वाऱ्याचा पिंगा पिकांचे तालात डोलणे थव्याथव्यांनी नभ...