निळापांढरा उडवीत पदर
राधा होऊन धरती नाचे
हिरवाईचा हर्षवायू
बळीराजाच्या उरात साचे
शिवारात वाऱ्याचा पिंगा
पिकांचे तालात डोलणे
थव्याथव्यांनी नभात घुमते
पक्ष्यांचेही मधुकर गाणे
दृश्य मनोहर मनी साधले
विसरून मी जगताला गेलो
आनंदोत्सव पाहून सारा
आज खरा मी भरून पावलो
- संदीप भानुदास चांदणे (शुक्रवार, २५/०७/२०२५)
नादमय सरसर
कोवळ्याशा वाटेवर
कोवळ्या सहा पायांची
चाल होई भरभर
एकामागे दुजा चाले
पुढचे न पाहताना
पुढच्याचे ध्यान नाही
पुढे पुढे चालताना
कधीतरी भांबावून
पुढचा जागी थिजतो
हरवल्या मागच्याला
चार दिशांत शोधतो
मागलाही नकळत
गेलेला पुढे जरासा
थबकून तोही टाके
पुढच्यासाठी उसासा
क्षणातच पुन्हा होई
नजरेत त्यांची भेट
हुश्श मनात करूनि
चालू पुढे त्यांची वाट
- संदीप भानुदास चांदणे (मंगळवार, १५/०७/२०२५)
पावसातल्या सुटीचा हाही एक असा दिवस, ज्या दिवशी पाऊस त्रासदायक वाटत नाही. पावसाळ्याच्या मध्यावर कदाचित त्याची सवय झालेली आहे आणि पाऊसही सुरुवातीच्या धसमुसळेपणाने दमून आता शांत होऊन एका लयीत बरसत आहे. रस्ता अंगावर थेंबाचा मारा झेलीत गपगार होऊन पडलेला दिसतोय, त्याच्यावरून नेहमीची वाहनांची धावाधाव नाही. झाडे, भिजत उभी जणू त्यांचीही निवांत अंघोळ चाललेली आहे. सगळं भिजून चिंब चिंब झालंय पण चिकचिक नाही. पावसाच्या आवाजातही रिपरिप नाही तर संथ सरसर आहे जी निरंतर चालू आहे. शेजारच्या घराच्या बाजूला रस्त्याच्या कडेला एरवी धूळ खात उभा असलेली गाडी धुवून स्वच्छ निघाली आहे आणि तिच्याकडे कधी मनापासून बघितलं गेलं नसल्याने आज ती जणू नवीन असल्यासारखी भासत आहे. वेळ दुपारची आहे पण जरासे फिकट राखाडी आकाश आणि वातावरणातला गारवा यामुळे सकाळ अजून लांबली आहे आणि आता दुपार रद्द होऊन थेट चिमूटभर संध्याकाळ आणि मग परातभर रात्र होईल असं वाटतंय. गरम वाफाळत्या चहाचे घोट आणि सोबत चमचमीत भजी असा पूर्वापार परंपरेने चालत आलेला बेत किती समर्पक आहे आणि ज्याने कुणी ही परंपरा सुरु केली त्याला चहाच्या कपातून चहाचे दोन थेंब अर्पण करावे असं वाटतंय. आता काहीतरी सुरेख संगीत लावून त्या प्राचीन परंपरेचा पाईक होऊन ते कर्मकांड आटोपून अंगावर चादर घेऊन खिडकीच्या कडेला बाहेर बघत शांत पडून राहायचं डोळे मिटून झोप येईपर्यंत. वा! सुखाची सुरेख सुटी!
संदीप भानुदास चांदणे (सोमवार, ७/७/२०२५)
