Thursday, October 10, 2024

कळकट स्वत्वाची कांडी

निराशेचा काळा काळोख 
तमात खेळ फसवा मांडी
द्या काळाच्या कसवटीला
कळकट स्वत्वाची कांडी

घासून जाऊद्या बोथट जिणे
ठिणग्यांचा वर्षाव दिसू दे
तमभरल्या जगण्यात तुमच्या 
लख्ख लकाकी झळकून उठू दे 

पळभराचे अशाश्वत आयुष्य 
पळभराला किती कवळाल? 
चिंतेच्या गहिऱ्या डोहात 
पाय सोडून किती बसाल?

एकेक मजल गाठीत
यशशिखराला लावा शिडी
द्या काळाच्या कसवटीला
नवी, बळकट स्वत्वाची कांडी

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार, १०/१०/२०२४)

Monday, October 7, 2024

जगण्याचा नवा मंत्र

कुणी समोरून हसलं
की खेकसलं पाहिजे
चुकून बोलेल त्याला 
धरून भोकसलं पाहिजे

कशाला कुणाशी
नीट वागत बसा
मरणाचे कष्ट घ्या
गाली हळू हसा 
नजरेनेच जागेवर
एकेकाला शेकवलं पाहिजे

चालून येईल तुमच्याकडे 
कुणी कमनीय तरुणी
लाडे लाडे बोलेल 
ओठांचा चंबू करूनि
झिडकारून तिचं प्रेम 
तिला हिणवलं पाहिजे 

सगेसोयरे आणि
शेजारीपाजारी 
यांचं जीवन म्हणजे
निव्वळ उसणवारी 
गप्प राहून खुणेनेच 
ह्यांना हाकललं पाहिजे

जो तो टपला आहे 
आपल्या स्वार्थासाठी
मामा आणि आज्जीची
ती म्हण नाही खोटी 
वेळीच ओळखून ह्यांना
आयुष्यातून काढलं पाहिजे 

खरं खोटं कळेना 
सगळं कृत्रिम झालंय
नसलेल्या व्याधींसाठीही 
बाजारात औषध आलंय
बाजारात जे नाही ते
मिळवण्यासाठी झटलं पाहिजे 

आयुष्य जगायचं का काढायचं
विचार करून ठरवलं पाहिजे
कुणाच्या तरी उरातली ऊब घेऊन
आपणही तसंच पेटलं पाहिजे

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार, १०/१०/२०२४) 

सताड उघडे दार किरमीजी

सताड उघडे दार किरमीजी
पहाटेच्या भलत्या समयी
घडले काही विपरीत नक्की 
पाहून शंका मनात येई

चौर्यकर्म का असेल घडले?
का, अजून व्हावयाचे आहे?
मनात येई, तडकाफडकी 
धीटपणाने पाहून यावे

पुन्हा वाटे मनास दुसऱ्या
लटके तिथे जाऊन बघावे 
चोर चोर हाका घुमाव्या 
नसते बालंट अंगी यावे

नाहीतर चित्र भलते दिसावे  
कुणास ना सांगण्याजोगे  
बोलताच पसरेल असे की
लोणी जणू विस्तवासंगे 

जळोच ते दार किरमिजी
सताड जे उघडे आहे
कशास जाऊ त्या गावा
विनाकारण परीक्षा पाहे

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार, १०/१०/२०२४)

Tuesday, June 18, 2024

गातया एक मन

काय देखलं भोगलं
आलं खपली होऊन 
बघ एकदा येऊन
कोण गातंया कुठून?

बसलेला कोण एक 
गावापल्याड माळावर
गवतात कुसळांत
काळ्या काळ्या शिळंवर

जिथं लावीलं जिवाला
दगा दिला त्या जीवानं
त्यानं पिळलं काळीज
गळ्यातून गळलं सोनं

रान कामात गुतलं
पाखरं भिरी पिकावर 
मोट हाकी एक गडी
बैलजोडी हिरीवर

गर्दी तिथंच करून 
पोरं पव्हती पाण्यात
सूर मारिती मुटका
पाठपाठनं जोरात 

दाटीवाटीनं बसल्या
हाकलेल्या राखलेल्या
वढ्यातल्या डबक्यात 
म्हशी साऱ्या निवलेल्या 

बांधावर चिच्चखाली
बाळ मारितो किक्काळी
त्याच्या मायेनं निजाया 
केली पातळाची झोळी

वढा वाहे झुळझुळ
त्यात उडती म्हातारी
तिला धरीलं बोटात
पुन्हा दिली वाऱ्यावरी 

खाल्ल्या वरंगाळावर
पांढरा फुफ्फाटा होतो 
पोरासोरांचा घोळका
निक्का धुमाट पळतो

सांडली आभाळी लाली
मीचमीच झाली सांज
हळूहळू वाढत जाय 
रातकिड्यांचा आवाज 

एकला त्यो बसलेला 
न्याहाळीत सारं सारं
एकला त्यो एकलाच
पडलेल्या देवळाम्होर

सार जिथल्या तिथंच
घडणारं जाई घडून 
पण एकलं होऊन
त्याचं, गात राही मन


- संदीप भानुदास चांदणे (रविवार ०९/०६/२०२४)

Wednesday, May 22, 2024

इच्छामटण

इच्छामटण

बोले भीष्म अर्जुनासी
शरपंजरी निजल्या निजल्या
पार्था, आण सत्वरें मटण
वाटीभर, शिजल्या शिजल्या

गरमागरम अळणी सूप
पितोच कसे फुर्रर करून
तर्रीदार मस्त रश्श्यात
भाकर खातो कुस्करून

ना कुठली आस ना ध्यास
तरी शरांचा टोच साही
मटण खाल्ल्याशिवाय मात्र
इच्छामरण मी घेणार नाही

कावराबावरा अर्जुन दावी
खिसा रिकामा प्यान्टीचा
वदे, भक्षितो भाजीपाला
कठीण काळ मासांताचा

कृष्ण धावला शिष्टाईस
करून तिरका डोळा
सांगे पाच पांडवांसी
करा लेको कॉन्ट्री गोळा!


संदीप चांदणे (१७/०१/२०१८)

तुझी याद येते

तुझी याद येते


आज इथे तू नसताना
काही आठवून हसताना
तू नाहीस हे उमजल्यावर
तुझी याद येते!

वर्षे सरली, लोटला काळ
पण, जणू गोष्ट कालचीच,
असेच पुन्हा पुन्हा वाटल्यावर
तुझी याद येते!

सावरून बसतो, काहीतरी लिहितो
अर्थात! विषय तुझाच
असेच कधीतरी झपाटल्यावर
तुझी याद येते!

- संदीप चांदणे (०२/०८/२०१६)

तहजीब के मायने

कुछ इस तरह गजब तहजीब के मायने हो गये है
गाली देने के सलीके अब  सुहाने हो गये है

जिंदगीओ रास्ता, तु रूकेगा कहां जाकर?
चैनो सुकूं से बैठकर जमाने हो गये हैं

है बचपन आजभी कही आसपास दौडता मगर
क्या करे, हमही जरा उम्रसे पुराने हो गये है



- संदीप भानुदास चांदणे (१८/०७/२०१८)

कळकट स्वत्वाची कांडी

निराशेचा काळा काळोख  तमात खेळ फसवा मांडी द्या काळाच्या कसवटीला कळकट स्वत्वाची कांडी घासून जाऊद्या बोथट जिणे ठिणग्यांचा वर्षाव दिसू दे तमभरल्...