खुदा ही बन जाते

एक खयाल यूं हैं, अगर बन पाते तो खुदा ही बन जाते

काफीर हूं इसीलिए दुवामें हाथ नहीं उठाये जाते 

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार , १७/१०/२०२४)

कळकट स्वत्वाची कांडी

निराशेचा काळा काळोख 

तमात खेळ फसवा मांडी

द्या काळाच्या कसवटीला

कळकट स्वत्वाची कांडी

घासून जाऊद्या बोथट जिणे

ठिणग्यांचा वर्षाव दिसू दे

तमभरल्या जगण्यात तुमच्या 

लख्ख लकाकी झळकून उठू दे 

पळभराचे अशाश्वत आयुष्य 

पळभराला किती कवळाल? 

चिंतेच्या गहिऱ्या डोहात 

पाय सोडून किती बसाल?

एकेक मजल गाठीत

यशशिखराला लावा शिडी

द्या काळाच्या कसवटीला

नवी, बळकट स्वत्वाची कांडी

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार, १०/१०/२०२४)

जगण्याचा नवा मंत्र

कुणी समोरून हसलं

की खेकसलं पाहिजे

चुकून बोलेल त्याला 

धरून भोकसलं पाहिजे

कशाला कुणाशी

नीट वागत बसा

मरणाचे कष्ट घ्या

गाली हळू हसा 

नजरेनेच जागेवर

एकेकाला शेकवलं पाहिजे

चालून येईल तुमच्याकडे 

कुणी कमनीय तरुणी

लाडे लाडे बोलेल 

ओठांचा चंबू करूनि

झिडकारून तिचं प्रेम 

तिला हिणवलं पाहिजे 

सगेसोयरे आणि

शेजारीपाजारी 

यांचं जीवन म्हणजे

निव्वळ उसणवारी 

गप्प राहून खुणेनेच 

ह्यांना हाकललं पाहिजे

जो तो टपला आहे 

आपल्या स्वार्थासाठी

मामा आणि आज्जीची

ती म्हण नाही खोटी 

वेळीच ओळखून ह्यांना

आयुष्यातून काढलं पाहिजे 

खरं खोटं कळेना 

सगळं कृत्रिम झालंय

नसलेल्या व्याधींसाठीही 

बाजारात औषध आलंय

बाजारात जे नाही ते

मिळवण्यासाठी झटलं पाहिजे 

आयुष्य जगायचं का काढायचं

विचार करून ठरवलं पाहिजे

कुणाच्या तरी उरातली ऊब घेऊन

आपणही तसंच पेटलं पाहिजे

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार, १०/१०/२०२४) 

सताड उघडे दार किरमीजी

सताड उघडे दार किरमीजी

पहाटेच्या भलत्या समयी

घडले काही विपरीत नक्की 

पाहून शंका मनात येई

चौर्यकर्म का असेल घडले?

का, अजून व्हावयाचे आहे?

मनात येई, तडकाफडकी 

धीटपणाने पाहून यावे

पुन्हा वाटे मनास दुसऱ्या

लटके तिथे जाऊन बघावे 

चोर चोर हाका घुमाव्या 

नसते बालंट अंगी यावे

नाहीतर चित्र भलते दिसावे  

कुणास ना सांगण्याजोगे  

बोलताच पसरेल असे की

लोणी जणू विस्तवासंगे 

जळोच ते दार किरमिजी

सताड जे उघडे आहे

कशास जाऊ त्या गावा

विनाकारण परीक्षा पाहे

- संदीप भानुदास चांदणे (गुरूवार, १०/१०/२०२४)

गातया एक मन

काय देखलं भोगलं
आलं खपली होऊन 
बघ एकदा येऊन
कोण गातंया कुठून?

बसलेला कोण एक 
गावापल्याड माळावर

गवतात कुसळांत
काळ्या काळ्या शिळंवर

जिथं लावीलं जिवाला

दगा दिला त्या जीवानं
त्यानं पिळलं काळीज
गळ्यातून गळलं सोनं

रान कामात गुतलं

पाखरं भिरी पिकावर 
मोट हाकी एक गडी
बैलजोडी हिरीवर

गर्दी तिथंच करून 
पोरं पव्हती पाण्यात
सूर मारिती मुटका
पाठपाठनं जोरात 

दाटीवाटीनं बसल्या

हाकलेल्या राखलेल्या

वढ्यातल्या डबक्यात 

म्हशी साऱ्या निवलेल्या 

बांधावर चिच्चखाली
बाळ मारितो किक्काळी
त्याच्या मायेनं निजाया 
केली पातळाची झोळी

वढा वाहे झुळझुळ
त्यात उडती म्हातारी
तिला धरीलं बोटात

पुन्हा दिली वाऱ्यावरी 

खाल्ल्या वरंगाळावर
पांढरा फुफ्फाटा होतो 
पोरासोरांचा घोळका

निक्का धुमाट पळतो

सांडली आभाळी लाली
मीचमीच झाली सांज

हळूहळू वाढत जाय 

रातकिड्यांचा आवाज 

एकला त्यो बसलेला 
न्याहाळीत सारं सारं
एकला त्यो एकलाच

पडलेल्या देवळाम्होर

सार जिथल्या तिथंच
घडणारं जाई घडून 

पण एकलं होऊन

त्याचं, गात राही मन

- संदीप भानुदास चांदणे (रविवार ०९/०६/२०२४)

इच्छामटण

इच्छामटण

बोले भीष्म अर्जुनासी

शरपंजरी निजल्या निजल्या

पार्था, आण सत्वरें मटण
वाटीभर, शिजल्या शिजल्या

गरमागरम अळणी सूप

पितोच कसे फुर्रर करून

तर्रीदार मस्त रश्श्यात

भाकर खातो कुस्करून

ना कुठली आस ना ध्यास
तरी शरांचा टोच साही
मटण खाल्ल्याशिवाय मात्र
इच्छामरण मी घेणार नाही

कावराबावरा अर्जुन दावी

खिसा रिकामा प्यान्टीचा

वदे, भक्षितो भाजीपाला

कठीण काळ मासांताचा

कृष्ण धावला शिष्टाईस
करून तिरका डोळा
सांगे पाच पांडवांसी
करा लेको कॉन्ट्री गोळा!


संदीप चांदणे (१७/०१/२०१८)

तुझी याद येते

तुझी याद येते

आज इथे तू नसताना
काही आठवून हसताना
तू नाहीस हे उमजल्यावर
तुझी याद येते!

वर्षे सरली, लोटला काळ
पण, जणू गोष्ट कालचीच,
असेच पुन्हा पुन्हा वाटल्यावर
तुझी याद येते!

सावरून बसतो, काहीतरी लिहितो
अर्थात! विषय तुझाच
असेच कधीतरी झपाटल्यावर
तुझी याद येते!

- संदीप चांदणे (०२/०८/२०१६)