Monday, February 4, 2013

लावण्य खाण

हलके धरून
            खट्याळ लडिवाळ,
            बट कुरवाळ
                              वाऱ्यावर लहराया!

डचमळे कसा
            ओठ काठ,
            मदिरेचा थाट
                              बेहोष कराया!

तंग तोकडी
            चोळी निळी,
            तुझी भोळी
                              लपविते काया!

भासे मज
            लावण्य खाण,
            तू जाण
                              अस्मानी सौंदर्या!

काव्य माझे
            घडते अवघडते
            अपुरे पडते
                              तुला वर्णाया!

- संदीप चांदणे

No comments:

Post a Comment

वारा आणि दिवा

वाऱ्याच्या झुळूकी रात्रभर काहीतरी सांगून जात होत्या दिव्यातल्या दिव्यात वाती जोरात हेलकावे खात होत्या विझायचं की तेवत रहायचं दिव्यांचं नक्की...