Monday, February 4, 2013

लावण्य खाण

हलके धरून
            खट्याळ लडिवाळ,
            बट कुरवाळ
                              वाऱ्यावर लहराया!

डचमळे कसा
            ओठ काठ,
            मदिरेचा थाट
                              बेहोष कराया!

तंग तोकडी
            चोळी निळी,
            तुझी भोळी
                              लपविते काया!

भासे मज
            लावण्य खाण,
            तू जाण
                              अस्मानी सौंदर्या!

काव्य माझे
            घडते अवघडते
            अपुरे पडते
                              तुला वर्णाया!

- संदीप चांदणे

No comments:

Post a Comment

सुखनिद्रा

गारव्याची शाल मऊ अन स्वच्छ निरभ्र नभ निळे तृणपात्यांचा मऊ बिछाना रोज न असले सुख मिळे गंधाचा हलके शिडकावा ताटव्यातली करती कुसुमे मध्येच पिवळी...