Tuesday, August 5, 2014

विरह

नाजूक हास-या कळ्या, हरवले चांदणे माझे
बुडून बसले काळोखात विरहाचे क्षण माझे

स्वप्नांचाही गुंफता येईना, गोफ, डोळे मिटून
विचारात जागते माझी, रात्र, कूस बदलून

उधळीन तुझ्या वाटेवर, जे तुला हवे
येशील का सांग, तू श्रावण सरींसवे?

- संदीप चांदणे (5/8/2014)
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

बाकावरचे सरकणे

नको नको रे साजणा असा दूर दूर जाऊ तुझ्या बावऱ्या डोळ्यांनी नको बावरून पाहू कुठवर जाशील रे  दूरवर सरकून? घसरून पडशील बाक जाईल संपून  नको असता ...

  • अपनी तो हार है
    सुनते थे हम, ये जिंदगी गम और खुशी का मेल है हमको मगर आया नजर ये जिंदगी वो खेल है कोई सब जीते, सब कोई हार दे अपनी तो हार है, यार मेरे, हां या...
  • चंद्रावरची म्हातारी
    चंद्रावरची  एक म्हातारी  हळूच उतरून खाली आली  कमरेत मोठा  खोचून बटवा बोलली मला सूर्यावर पाठवा देईन तुम्हाला भरून सारे बटव्यामधले     चमचम ता...
  • गर्दी
    टीचभर देवाळ खंडीभर दुकानं ऐकाव कुणाचं गर्दीत देवानं? मुंग्यावनी माणसं झाल्यात हुशार साखर सांडताच येत्यात रांगेनं! दानपेट्या भर...