साहजिक आहे गाणी ऐकण्याचा छंद असेल तर माणूस थोडा गुणगुणतोही. त्यापुढे काहीजण बाथरूममध्ये जोरजोरात ओरडतात. त्याच्याही पुढे काहीजण ऑफिस/सोसायटीचे कार्यक्रम यात भाग घेऊन गाण्याचा प्रयत्न करतात. मीही यांपैकीच एक. सतत गुणगुणत राहणे हाही एक छंदच. आता अलीकडे कामाचा व्याप आणि धावपळ यातून गाणी ऐकायला वेळ मिळत नाही. प्रवासात म्हणजे कार चालवताना रेडिओ नीट ऐकता येत नाही. म्हणजे एकतर कुणीतरी सोबत असतं म्हणून गप्पांमध्ये व्यत्यय होतो किंवा मग ट्रॅफिकमध्ये सगळं लक्ष लागलेलं असतं. घरी टीव्ही सतत चालू, त्याचा ताबा मुलांकडे. मग घरी कधी एखादं गाणं आठवलं की ते ॲलेक्साला लावायला सांगायचं. सकाळी उठल्या उठल्या आणि रात्री अंथरूणावर येऊन झोप लागेपर्यंत ॲलेक्साला हे लाव ते लाव करून त्रास देणं सुरू असतं. पण बिचारी कधीच वैतागत नाही. एका शब्दाने म्हणून काही बोलत नाही.
आता असं होतं की मी ॲलेक्साला काही सांगितलं लावायला की मुग्गू आणि मंटू आल्याच धावत आणि मी सांगितलेलं गाणं थांबवून काहीतरी, चुटकुला सुनाओ, दांडियाका गाना लगाओ असले प्रकार करतात. इतर वेळी ह्यांना आठवण होत नाही ॲलेक्साची. रात्री मात्र मंटू मी जे ॲलेक्साकरवी गाणं लावतो ते ती ऐकत ऐकत झोपी जाते. कधीकधी मला म्हणायला लावते. मी किशोरचा फ्यान असल्याने पहिल्यापासूनच त्याची गाणी जास्त ऐकतो आणि गुणगुणतो. गातो वगैरे ओव्हरस्टेटमेंट होईल. बरीच गाणी पाठही आहेत.
तर, त्यादिवशी झालं असं की मी घरात कॉम्युटरवर काम करत बसलो होतो आणि मंटू सोफ्यावर बसून चित्र रंगविण्यात मग्न होती. मी गाणं गुणगुणत होतो, 'फिर वही रात है, फिर वही रात है ख्वाबोंकी, रातभर ख्वाबमें देखा करेंगे तुम्हें, फिर वही....' अचानक मंटूचा आवाज आला, "बाबा तू सेम ॲलेक्सासारखंच म्हणतोस रे!" मी चमकलो, तिच्याकडे बघितलं तर ती खाली मान घालून अजूनही चित्रातच दंग होती. "ॲलेक्सासारखं म्हणजे काय रे पिल्लू?" मला जरा नवल वाटलं म्हणून मी विचारलं. "अरे,म्हणजे मला वाटलं ॲलेक्साच गाणं म्हणतीये, असं." "म्हणजे मी चांगलं गातोय, असं का?" "हो रे बाबू! ॲलेक्सापण चांगलंच गाते की, तू पण तसाच म्हणतोय."
मंटूचा आणि गाण्याचा संबंध फक्त ॲलेक्सामुळे आहे हे तेव्हा कळालं आणि मी बऱ्यापैकी गातो असंही वाटून गेलं. आणि आता इतर कुणी माझ्या गाण्याला काय म्हणो वा नाही, मंटूला ॲलेक्सासारखं वाटतंय म्हणजेच चांगलं वाटतंय तर निदान घरापुरता तरी मी सिंगींग स्टार झालोय. इतकं रेकग्निशन बास आहे मला!
- संदीप भानुदास चांदणे (शनिवार, १९/११/२२)
No comments:
Post a Comment