ओंजळीत आभाळाने
आणि शोभा आणली
अतिशीत चांदव्याने
छेडी राग प्रणयाचा
धीट चांदणी नभात
आळविते तेच पुन्हा
कापऱ्या मऊ स्वरात
रानामध्ये पानाआड
कधी अवचित कोकिळ
जाणे कुठे नीज ठेवून
गातो विरहगीत मंजुळ
वाटा रस्ते निपचित
कोणी बोलेनासे झाले
अंधाराच्या डोहामध्ये
एकेक घर बुडून गेले
- संदीप चांदणे (रविवार, ९ मार्च २०२१)
No comments:
Post a Comment