खेळ दुहेरी असा चालतो
कुणी मागती जन्म नव्याने
कुणी अनंतात मिसळतो
तिथेच असती काही भटके
स्फूर्तीच्या शोधात जरासे
अज्ञाताच्या गूढ रांगेतून
कायमचे होण्या नाहीसे
कुणा हवा भास जगताचा
छळतो कुणा त्रास जिवीताचा
युगे सरली तरी न उमगले
सोस असा का जाणिवांचा?
अविरत झटणारे नियंत्रक
तेही होती विचलित जेव्हा
चिरंजीव सिद्ध जीवात्मा
दावी जगण्याचे मर्म तेव्हा
महासागरात मिसळण्या
मासोळी नदीतून निघते
पाण्यावाचून नवे न काही
अंती तिथे तिला ते दिसते
व्याकूळ होऊन झटती जन
शोधण्या अर्थाचा सागर
जीवन केवळ पुढे सरकते
क्षणात घेऊन भरली घागर
- संदीप चांदणे (सोमवार २८/१२/२०२०)
