Thursday, December 27, 2012

मित्र

वाजले रणवाद्य हे
सुरू झाली रणधुमाळी
निसटला चिलखताचा माझ्या
बंद कसा ऎनवेळी

सू~~ सू~~ करीत बाण एक
जिरेटोप घेऊन उडाला
माझ्या भात्यात बाणांचा
अवघा साठा संपला

दोन-चार घावानंतर
तलवारही झाली बोथट
पाच-सहांशी करता हातघाई
दिसू लागला ढालीचा शेवट

मोजले अगणित गनीम
जांबिया-कट्यारिने
ओलाचिंब झाला देह
भळभळ्त्या रक्ताने

ध्वज-पताका जमीनदोस्त
नौबतीही थंडावल्या
अस्ताव्यस्त शरीरांवर
गिधाडांच्या सावल्या

गरगरली एका पळी
सभोवतालची सारी सृष्टी
भिरभिरली एकवार
थरथरती, विझती माझी दृष्टी

अचानक कसा झाला
शत्रुसैन्यी हाहाकार
आले धावून मदती
माझेच ते मित्र चार

मूठ परत आवळली
घोड्यालाही दिली टाच
सैरावैरा झाले पाय आणि
रणभूमीत उरले वीर पाच!

No comments:

Post a Comment

बाकावरचे सरकणे

नको नको रे साजणा असा दूर दूर जाऊ तुझ्या बावऱ्या डोळ्यांनी नको बावरून पाहू कुठवर जाशील रे  दूरवर सरकून? घसरून पडशील बाक जाईल संपून  नको असता ...