दुसरा

ना जेता
विजयी होउन
दुसरा तो
जाई विसरून

पाणी जाणत
रक्त सांडले
अंतरी साहस
ना उणे मोजिले

पाय रोविला
जोवर भूवरी
नसे विश्रांती
विरोधी उरी

नियतीचा पासा
जरा पलटता
होई उन्माद
अन् अतिरेकता

कुणा मनी ना
लक्ष्मणाचा त्याग
द्वेषाचा बळी
वालीचा राग

अर्जुनाच्यामागे
कर्ण मानी
सिंहासम शिवा
शंभू-छावा जनी

इतिहास थकला
वर्तमान सांगे
भविष्याच्या मनी
पहिल्याचे दंगे

ह्रद्ये जिंकली
लाखो जरी
मुकुट साजे
एकाच्या शिरी

सरोवर सुंदर
पहिल्याच्या माथी
वेदना दुस-याच्या
लाटा होती

पहिला शोभेना
दुसरा नसता
सत्य हेच
कसे विसरता?

जो तळपतो
तोही ढळेल
नवा उगवल्याचे
पुन्हा कळेल!

इथे किती
लढले - पडले
काळाने ना
कुणा गणले

तुम्ही आम्ही
मोजतो ओळी
लावून चष्मा
विसरून टाळी

मुळात हवी
टाळी खेळाला
राखेतून उठणा-या
फिनीक्सपणाला!

- संदीप चांदणे (23/6/14)