Wednesday, December 31, 2014

रूततेच आहे


गायलेस जेव्हा तू शब्दांना माझ्या

कविता माझी अजून...

गातेच आहे!

 

मोरपिशी स्पर्श तुझा, लाजाळू मनास माझ्या

मिटलेले अजून ते....

खुलतेच आहे!

 

वळलीस जेव्हा तू, माघारी पहाटेस

क्षितीजावर अजून ते....

उजाडतेच आहे!

 

गगनभरारी अशी, घेतली तुझ्यासवे

जमिनीवर पाउल अजून....

टेकतेच आहे!

 

पाउल उचलले तू रुतविण्या काळजात

खोल-खोल अजून ते....

रूततेच आहे!
- संदीप भानुदास चांदणे
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

बाकावरचे सरकणे

नको नको रे साजणा असा दूर दूर जाऊ तुझ्या बावऱ्या डोळ्यांनी नको बावरून पाहू कुठवर जाशील रे  दूरवर सरकून? घसरून पडशील बाक जाईल संपून  नको असता ...

  • सताड उघडे दार किरमीजी
    सताड उघडे दार किरमीजी पहाटेच्या भलत्या समयी घडले काही विपरीत नक्की  पाहून शंका मनात येई चौर्यकर्म का असेल घडले? का, अजून व्हावयाचे आहे? मनात...
  • चंद्रावरची म्हातारी
    चंद्रावरची  एक म्हातारी  हळूच उतरून खाली आली  कमरेत मोठा  खोचून बटवा बोलली मला सूर्यावर पाठवा देईन तुम्हाला भरून सारे बटव्यामधले     चमचम ता...
  • अपनी तो हार है
    सुनते थे हम, ये जिंदगी गम और खुशी का मेल है हमको मगर आया नजर ये जिंदगी वो खेल है कोई सब जीते, सब कोई हार दे अपनी तो हार है, यार मेरे, हां या...