तुला पाहिल आणि कळाल!
सौंदर्य अजून पहायचाच होतो!
मग एकदा खिशातून
ड्रायव्हिंग लायसन्स काढल,
पाहून परत ठेऊन दिल!
परत तुझ्याकड पाहिल
आणि वाटल नाव विचाराव
मग विचार आला, नको
तेही तुझ्याइतकच
सुंदर निघाल तर काय घ्या?
तुझ्याइतक सुंदर आता काही
चालणार नाही मला!
आता तर तुझ्याकडे पहायची सुद्धा
भिती वाटायला लागलीये! कारण,
तुझे ते वा-याबरोबर मस्ती करणारे केस,
माझ्या कल्पनेहून सुंदर निळेशार डोळे,
ओठ तर....बापरे!
ह्यातल कुठलतरी वरचढ ठरायच आणि
मी तिथेच स्वत:ला हरवून बसायचो, मग?
मग, मी तुला सबंध कसा पाहू शकणार?
त्यात पुन्हा समजा, डोळे जास्त आवडले
आणि ओठांकडे आधी लक्ष गेल तर?
माझ मलाच कसतरी वाटेल!
कदाचित अपराधी!
आता तर विचारातही विचारांची
धावाधाव सुरू झालीये!
कस काय तुझ्याकडे लक्ष गेल?
आधी काय पाहिल?
तू आवडलीस हे नक्की
कुठल्या क्षणाला कळाल?
तुझ्याबद्दलचे हे विचार
कधी सुरू झाले? वगैरे...वगैरे...
आता मी वेडा होईन बहुतेक!
पण, वेड नको व्हायला अस वाटतय!
तुलाही वाटत असेल तर...होशील माझी?
सांग ना...माझी होशील?
- संदीप भानुदास चांदणे (25/01/15)
No comments:
Post a Comment