Thursday, June 2, 2016

कविता होते

कविता होते

खोल खोल रूतलेल
तसंच सोडून दिलेलं
पुन्हा कधीतरी सललं,

पहिला पाऊस पडल्यावर
जुन्या वाळक्या खोडातून
नवं काहीतरी फुटलं,

कितीही खंबीर होऊन
तटस्थ, व्रतस्थ राहिलो
तरी आत गलबललं,

विसरलेला कप्पा आवरताना
तासनतास खिळवणारं
काहीतरी गवसलं,

जाणिवेत जवळ नसणारं
पण आठवणीत हसणारं
एक कुणी असलं,

मित्रांच्या संगतीत, निवांत
रात्रीच्या रंगल्या गप्पात
तिचं नाव निघालं,

की…

…कविता होते!


- संदीप चांदणे (२/६/२०१६)

No comments:

Post a Comment

नाकाम मुहब्बत का इनाम हो तुम

किसी नाकारा दुवा की इंतेहा हो तुम कयामत है के अभी तक जिंदा हो तुम सामने आती हो तो यकी नही आता लगता है खुली आंखो का सपना हो तुम अंजाम मुफ्लीस...