झेलले भाले आणिक तीरही किती सरसावूनी
घायाळ परि आज झालो तू वेचलेल्या फुलांनी
ते माळलेले फूल मज नाही पाहवले
उभे ठाकने प्रितसमरी नाही साहवले
जाणिले व्यर्थ सायास माझे तुला स्वप्नी पाहूनी
गहजब तुज नसावे ठाऊक इशाऱ्याचे
घाव देती काळजात दुखऱ्या चिऱ्याचे
जातील सोडून जगा मजसम वेडे वेड लागुनी
तू कशी आळवली विरहगाणी सुरांत
मी फक्त कोंडल्या साऱ्या चाली उरांत
साजरी व्हावी रात साजिरी कुठल्या तराण्यांनी?
- संदीप चांदणे (२८/३/२०१८)
No comments:
Post a Comment