सावळ्या विठ्ठला
सावळ्या विठ्ठला
ऐकून घे आता
पेटलो हट्टाला
मांदियाळी झाली
खेळ मांडियेला
भोंगळ कलकलाट
तिथेच माजला
भक्ताविण सारे
रांगेत पुढती
वचने संताची
लाखोलीत वाहती
निर्बुद्ध, हतबल
अजाण जनता
बेफिकीर, मुजोरी
मनमानी सत्ता
शहाणे सारे
मान वळविती
सुखाने जगत
डोळे झाकती
आपुलेच दात
आपुलाच चावा
आपुल्याच ओठांनी
पुकारती धावा
कोणी कुणाला
काय सांगावे
कुणा न कळे
आपुले पाहावे
कसे कुठवर
चालावे वारीत?
दान सुखाचे
दे ओंजळीत
- संदीप चांदणे (२३/०७/२०१८)
No comments:
Post a Comment