कळते जगत जाताना

युगायुगांचे असते एकटेपण

लाखोंच्या सोबतीने जगताना

खोल खोल भासते आयुष्य

रितेपन भरून काढताना

अनामिक नात्याची वीण

दिसते कधी घट्ट बसताना

नकळत मग तुटते काही

तिथे मनापासून गुंफताना

डोळ्यादेखत ढळते, ज्यात

वेचले आयुष्य रचताना

हे असे घडू नये वाटते

नेमके तेच घडत असताना

पतंग विसरतो दाहकता

पिंगा घालून जळताना

आयुष्यही असते असेच

कळते जगत जाताना

- संदीप चांदणे (गुरूवार, ७/७/२०२१)