फुलाचे मनोगत

फूल झालेल्या कळीस एका
विचारले मी नवलाईने
किंचित लाजून, थोडी हसून
बोलली ती मग धिटाईने

पुसले त्या सुकुमार पुष्पा
फुलले कसे सुगंधी यौवन?
जादू घडली रात्रीत कशी,
कुणी घातले तुज संमोहन?

सांगे मज ती कळी कालची
वाऱ्यावरती कितीक डोलून
भ्रमर, प्रियकर, फुलांचा येईल
गेल्या वातलहरी कानी सांगून

ताटव्यातल्या फुलांपरी मी
मधमाशांसवे जाईन रमून
मागून घेईन गुणगुण गाणी
आणि मधुरस देईन वाटून

स्त्रीच्या शृंगारसाधने दिली
जरी सौभाग्यलेणी ठरवून
मीही सजवीन वेणी होऊन
तयां केशीचे रूप अजून

रे खराखुरा मी होईन धन्य

दे पायदळी मज तू त्यांच्या

कष्टी कुणा भवताली पाहून

ढवळून उरात येई ज्यांच्या

- संदीप भानुदास चांदणे