Friday, January 25, 2013

माझ्या बाळाची आई

घालीन जिच्या मी ओटी
माणिक-मोती कित्येक कोटी
दुसरी कुणीही नाही
ती, माझ्या बाळाची आई

स्मरू त्या घडीस सदा
दिली जिने ही चाहूल
आम्ही जाऊ स्वप्नांच्या गावा
जिथे चालेल बोबडे पाऊल
रास होईल सुखांची
आणि सागर आनंदाचा
वात्सल्यमूर्ती होई
माझ्या बाळाची आई

गोकूळ घराचे होईल
बाळ नंदाचा येईल
पडता कानी स्वर पहिला
हर्ष आम्हांस होईल
पिल्लू आम्हां पाखरांचे
पाडस होईल हरणाचे
अन वासराची गोमाई
माझ्या बाळाची आई

मग धावू आम्ही दोघे
चिमण्या बाळाच्या पाठी
लडिवाळ-मंजुळ हाका
असतील आमुच्या ओठी
थकून ते जेव्हा
कुशीत विसावून जाईल
गाईन प्रेमळ अंगाई
माझ्या बाळाची आई

No comments:

Post a Comment

रोशनदान

कभी हुआ करता था जो एक शानदार मेहराबदार रोशनदान आज उसकी शान-ओ-शौकत एक पान की दुकान नोचती हैं उस ठेलेपर तो जमघट लगताही होगा बेकदरदान जमाने का ...