तुमच्या माझ्या आयुष्यातलं एक पान विरलेलं असतं
बघता बघता एक वर्ष पुन्हा एकदा सरलेलं असतंलहान मोठं कसंही असो कडू-गोड आठवणींचं पान
वहीत ठेऊन जपायचं हे, तुमचं माझं ठरलेलं असतं
एकेका टप्प्यावर एकेक पान उगवून येतं, फुलत जातं
मागे ठेवून अशी पानं आयुष्य पुढेच चाललेलं असतं
तुम्ही, मी, वा आणखी कोणी विसावल्यावर अभिमानाने
ह्यातलंच एखादं तरी हाती, सोनेरी पान धरलेलं असतं
संदीप भानुदास चांदणे (बुधवार, ३१/१२/२०२०)
No comments:
Post a Comment