"नसतेस घरी तू जेव्हा" ह्या कवितेवरील हे विडंबन मराठीतील सुप्रसिद्ध कवी श्री संदीप खरे यांची माफी मागून रसिकांना अर्पण!
येतेस घरी तू जेव्हा
जीव कावरा-बावरा होतो
'बसण्याचे' होती वांधे
सगळा प्लॅनच चौपट होतो!
बेल वाजता वीज पडावी
शॉक तसा तो बसतो
कुठे पळू-लपू असे होते
कसेबसे ग्लास ते लपवतो!
जातात मित्र दाराशी
हिरमुसून बघती मागे
डोळ्यांनीच निरोप देऊन
मी स्फुंदून आतच रडतो!
तव बेडाखाली असलेल्या
मज स्मरती ग त्या बाटल्या
धस्सकन मग हार्टात होते
मी मटकन खाली बसतो!
तू सांग सखे मज कसे
सांगू मित्रांना या फुटाया
मित्रांचा जीव उदास
माझ्यासह तिळतिळ तुटतो!
ना अजून प्यालो होतो
ना भरलेले ग मी ग्लास
तुझ्यामुळे ही गत होते
माझा ड्राय डे घडतो!
- संदीप चांदणे (१०/३/२०१६)
