Monday, May 18, 2020

त्रास

त्रास आहे नुसता
जगण्याचा...
आपल्याच जगण्याचा

हतबल होऊन
पाहण्याचा...
दु:खी कुणा पाहण्याचा

खिन्नता विषण्णता
वहाण्याचा...
नुसतीच वहाण्याचा

त्रास आहे नुसता
त्रासण्याचा...
सदानकदा त्रासण्याचा

- संदीप भानुदास चांदणे (११/०५/२०२०)
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

रोशनदान

कभी हुआ करता था जो एक शानदार मेहराबदार रोशनदान आज उसकी शान-ओ-शौकत एक पान की दुकान नोचती हैं उस ठेलेपर तो जमघट लगताही होगा बेकदरदान जमाने का ...

  • खड्डा
    उकरून-टोकरून काढली बघ कुणी पुन्हा प्रेमाची पुरलेली आठवण जी नीट पुरलीच गेली नव्हती अर्धवट बुजवलेल्या खड्ड्यातून सतत उघडी पडत होती तो काळ...
  • भिंतीवरचा चिवट पिंपळ
    भिंतीवरचा चिवट पिंपळ मुळे रोवूनी खोल जातो राबत्या वाहत्या जगाला कोवळ्या पानांनी बघतो पुढे फुटतो कोंब कोवळा   मळकट मुळांची मागे नक्षी कधी विस...
  • येतेस घरी तू जेव्हा
    "नसतेस घरी तू जेव्हा" ह्या कवितेवरील हे विडंबन मराठीतील सुप्रसिद्ध कवी श्री संदीप खरे यांची माफी मागून रसिकांना अर्पण! येतेस...