Monday, May 18, 2020

माझी काळोखाची कविता

मी न चाहता उगवतीचा
येईल त्याला जातो सादर
पसरूनि अंगावरती घेतो 
अंधाराची काळी चादर

मोहक तिरिपा उजेडाच्या
मृगजळ फसवे तिथेच होई
त्याहूनी प्रिय, मजला घेणे 
बरबटून काळोखाची शाई

नव्या दिसाचे समर नवे
सोबत गाणी आरवतेची
हलके घाव देते भरूनि
तमात शांती नीरवतेची

जर का आहे प्रकाश जीवन
नवसृजनाची नांदी काळोख
गूढ गहिरे व्योम आणिक
अज्ञाताचा प्रवास काळोख

- संदीप भानुदास चांदणे (१२/०५/२०२०)

No comments:

Post a Comment

बाकावरचे सरकणे

नको नको रे साजणा असा दूर दूर जाऊ तुझ्या बावऱ्या डोळ्यांनी नको बावरून पाहू कुठवर जाशील रे  दूरवर सरकून? घसरून पडशील बाक जाईल संपून  नको असता ...